Երկու պատմվածքում էլ ինչ-որ մռայլ, ծանր ու ճնշող տրամադրություն էր, հեղինակը խոսում է մեզ շրջապատող պարզ, սովորական բաների ամսին, բայց թեման շատ ավելի բարդ է, անիմանալիի սահմաններին մոտ: Որքան կարողացա հասկանալ երկու ստեղծագործությունների թեմաներն ընդհանուր մի գիծ ունեն, և դա մարդու ճակատագիրն է, եթե առաջինում մարդն ինքն է դատապարտում իրեն, ապա երկրորդում ավելի դաժան է և դաժան է նրանով, որ վերջը կարող է գալ հենց այն պահին, երբ թվում է, թե ամենի ինչ նոր է սկսվում: Ստեղծագործություններն ինձ դուր չեկան, չնայած ինքս հաճախ եմ մտածում «Ճագարները լուսնի տակ» ստեղծագործության թեմայի շուրջը: Վերջին ժամանակներում ինձ շարունակ հետապնդում մի միտք:Մարդու կյանքը պատկերացնում եմ այսպես՝ մարդիկ աչքերը փակ քայլում են անդունդի եզրով ու պատահականություն է միայն, որ որևէ մեկը շարունակում է քայլել, երբ աջ ու ձախ անդունդն են ընկնում: Մահն ինքնին սարսափելի չէ, բայց զգալ դրա դարանակալ ներկայությունն ամենուր, զզվելի է:
Դինո Բուցատիից՝ «Առնետները», «Ճագարներ լուսնի տակ»
Բեմադրության մասնակիցներ՝ կրթահամալիրի կրտսեր դպրոցների 4-րդ և 5-րդ դասարանների սովորողներ (յուրաքանչյուր դպրոցից 15-20 հոգի) 
Նախագծի ժամկետներ՝ դեկտեմբերի 1-22
Վերապատրաստման բովանդակությունը`
Գոհար Բալջյան 